اهمیت پژوهش و تحقیق در امر ارتقاء اساتید ، تمایلی برای پذیرش مسئولیت های اجرایی در دانشگاه ها وجود ندارد - شهر سرگرمی

به گزارش خبرنگار دانشگاه خبرنگاران، سیدمهدی قمصری استاد جراحی دانشکده دامپزشکی و عضو هیئت ممیزی دانشگاه تهران در برنامه رادیویی گفتگوی علمی دربارهارتقاء اعضای هیئت علمی در مراکز آموزش عالی گفت: این فرآیند طبق آئین نامه مصوب شورای عالی انقلاب فرهنگی انجام می گیرد و به وسیله وزیر علوم ابلاغ شده است و هر دو یا چند سال یک بار نیز شامل بازنگری و اصلاحات می گردد و عمده هدف از این بازنگری ها، ارتقاء کیفی این فرآیند است.

قمصری اعلام کرد: آئین نامه ارتقاء اساتید، چهار ماده اصلی دارد که ماده نخست آن مسائل فرهنگی است و بر اساس آن، اساتید باید امتیازاتی را کسب نمایند. ماده دوم این آئین نامه، آموزشی است یعنی هر همکار هیئت علمی برای ارتقاء از هر مرحله به مرحله دیگری باید حداقل هایی از آموزش را به لحاظ کمیت و کیفیت تدریس کسب کند. بخش اصلی آئین نامه ارتقاء که مختص فعالیت های پژوهشی است، در ماده سوم قرار گرفته است که مجموعه ای از پژوهش ها، نگارش یا چاپ مقاله در کنفرانس های علمی، چاپ کتاب، جذب رای در اعتبارات اقتصادی خارج از دانشگاه و هدایت سرانجام نامه می گردد.

استاد جراحی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران با تصریح بر اینکه در فرآیند ارتقاء اساتید هر آنچه مربوط به پژوهش و تحقیق گردد اهمیت دارد، مطرح نمود: اساتید دانشگاه باید کف امتیاز را کسب نمایند تا بتوانند از مرتبه استادکمک به دانش کمک ارتقاء پیدا نمایند.

وی اظهار کرد: دانشگاه ها مانند هر سازمان دیگری توسط بخشی از اساتید باید مدیریت شوند و امور اجرایی آن پیگیری و دنبال گردد و این مهم نیز یک نوع ایثار توسط اساتید محسوب می گردد، زیرا تمایلی برای پذیرش مسئولیت های اجرایی در دانشگاه ها معمولا وجود ندارد و با وجود نداشتن محتوای پژوهشی، در سیستم ارزیابی ها، امتیازی نیز به این بخش داده شده است تا امورات دانشگاه ها مختل نگردد.

عضو هیئت ممیزی دانشگاه تهران ضمن اشاره به افزایش سهم ایران در فراوری علمی در دنیا در سال های گذشته، گفت: سهم ایران از رقم بسیار ناچیز در ابتدای انقلاب به رقم قابل قبولی متناسب با جمعیت کشور در علم دنیای رسیده است.

وی ضمن تصریح بر این نکته که صرف نوشتن مقاله برای اساتید ایرادی ندارد، مطرح نمود: البته در کنار افزایش کمی مقالات، باید این مهم را نیز در نظر داشت که خروجی دستاورد های پژوهشی باید به سمتی برود که به حل یک مسئله ختم گردد و فرآیند آن تبدیل به یک پژوهش بزرگ گردد که متاسفانه این بخش هنوز کامل نشده است و همین امر سبب ایجاد یک حلقه مفقوده بین صنعت و دانشگاه شده است.