یاران اهل بیت علیهم السلام - شهر سرگرمی

به گزارش خبرنگاران و به نقل از حوزه نت؛ در این بخش برخى از این شایستگى ها را از زبان على بن موسى علیه السلام بررسى مى کنیم و نمونه هایى از یاران اهل بیت علیهم السلام را در راستاى سیره حضرت یادآورى مى نماییم تا اندیشه و رفتار آنان در روح و روان همگى تأثیرگذار باشد که تشیع و تشکل همسوى اهل بیت علیهم السلام همواره پایدار گردد.

امام رضا علیه السلام در خصوص شیعیان مى فرماید: شیعیان ما نماز را بپا مى دارند، زکات مالشان را مى پردازند، ماه رمضان روزه مى گیرند، حج واجب خویش را انجام مى دهند و اهل بیت پیامبر را دوست مى دارند و از دشمنان آنان بیزارند. شیعیان ما اهل پرهیزکارى و تقوا هستند؛ شیعیان ما اهل ایمان و ورع مى باشند. آنگاه اگر کسى شیعه اهل بیت علیهم السلام شد، مشمول ستایش امام رضا علیه السلام مى گردد که فرمود: هر کس شیعه ما را دوست بدارد، ما را دوست داشته و هر کس با آنها دشمنى کند با ما دشمنى نموده است. شیعیان ما با نور خدا نگاه مى نمایند. آنان از نعمت هاى خاص خدا بهره مند هستند. بیمارى و رنج آنها رنج ماست. اندوه آنان اندوه ماست. شادى آنان شادى ماست. هیچ کدام از شیعیان ما از قلمرو چشم ما دور نیستند،

ولا یغیب عنّا احدٌ من شیعتنا. این ها برخى از ویژگى هاى شیعه از زبان على بن موسى علیه السلام مى باشد. اینک نمونه هایى از شیعیان على بن موسى علیهما السلام:

دعبل خزاعى را یکى از این نمونه ها مى توان نام برد. وى در مدح و ستایش عترت قدمى عظیم برداشته است و در معرفى عترت به واسطه هنرى که داشت توفیق خوبى فراهم ساخته است. دعبل شاعر و هنرمند توانایى است. شعرهاى پرمحتوا و روان وى برسر زبان ها جارى بود. کار دعبل جرأت و شجاعت بالایى را مى طلبد که فرد اگر هنر شعر و فهم و درک معارف عمیق را هم داشته باشد، باید فردى مقاوم و شجاع باشد تا بتواند در ستایش عترت شعر بگوید. زیرا دشمنان اهل بیت علیهم السلام با این گونه افراد برخورد سخت و خشنى داشتند. زبان ها را از کام بیرون مى کشیدند. میثم تمّارها را در بالاى چوبه دار زبانشان را به خاطر وفادارى و مدح على علیه السلام بیرون کشیدند. متوکل عباسى دستور داد زبان ابن سکّیت را به خاطر مدح حسن و حسین علیهما السلام و فاطمه زهرا علیها السلام از حلقومش بیرون کشیدند! نمونه هایى این گونه در تاریخ تشیع فراوان به چشم مى خورد.

اینک دعبل با خوف و خطرهایى که وجود دارد این گونه در مدح عترت و على بن موسى علیهما السلام شعرى مى گوید. دعبل فردى شجاع و جانباز در راه اهل بیت علیهم السلام است. وى مى داند ستایش اهل بیت علیهم السلام چه پى آمدى ممکن است داشته باشد. با این حال این چنین در خصوص على بن موسى علیهما السلام زبان به ستایش مى گشاید. همان گونه که اشاره شد وى در این راستا این گونه اظهار مى دارد: من چوبه دار خویش را پنجاه سال است که به دوش مى کشم، انی لاَحمِلُ خشبی علی کتفی خمسین عاماً. این گونه فردى یار اهل بیت علیهم السلام مى تواند باشد. این گونه فردى یاور امام رضا علیه السلام مى باشد. دعبل در سال 246 در اثر مسمومیت در سن 98 سالگى درگذشت.

محمد بن ابى عُمَیر از اصحاب و یاران امام رضا علیه السلام مى باشد. فردى معتمد و سرشناس در زمان خودش است. در زمان هارون وى را دستگیر نمودند و به نخل بستند و تازیانه زدند تا نام شیعیان را در عراق ببرد. ولى وى تازیانه ها را تحمل مى کند. اما نام کسى را نمى برد. ابن ابى عمیر را هفده سال زندان مى نمایند. تمام زندگى و نیز کتاب هایش در این مدت از بین مى رود. وى فرد متمولى نیزبوده است.

محمد، ده هزار درهم از فردى طلب داشته است. بعد از آزادى از زندان شخص بدهکار خانه اش را فروخته ده هزار درهم را به نزد وى مى آورد. ابن ابى عمیر مى پرسد این پول را چگونه تهیه کردى آیا گنجى به تو رسیده است، یا از کسى ارث برده اى. وى چیزى نمى گوید. محمد مى گوید تا نگویى چگونه تهیه نموده اى نمى پذیرم. شخص بدهکار مى گوید خانه ام را فروختم تا بعد از مدت طولانى بدهکارى ام را بپردازم. محمد ابن ابى عمیر مى گوید من اینک به یک درهم این پول نیازمندم. اما یک درهم آن را نخواهم پذیرفت. زیرا دستور دین ما این است که کسى نباید خانه اش را به خاطر بدهى اش بفروشد.

عبدالسلام هِرَوى معروف به اباصلت از یاران و از اصحاب خاص امام رضا علیه السلام است. وى فردى مورد اعتماد و شیعه مخلص اهل بیت علیهم السلام است. تنها جرمش در نزد اهل سنت، شیعه بودنش مى باشد. جرم دیگرش این است که وى در محبت اهل بیت علیهم السلام افراط داشته است. وى همان شخصى است که در تجهیز و غسل و کفن نمودن على بن موسى علیهما السلام حاضر و ناظر بوده است. مأمون به خاطر اطلاعاتى که از جریان مسمومیت و شهادت امام رضا علیه السلام داشته وى را یک سال زندانى مى کند. در زندان به اهل بیت محمد صلى الله علیه و آله و سلم متوسل مى گردد. کرامت جوادالائمه علیه السلام وى را از زندان آزاد مى کند. نگهبانان زندان هم مى دیده اند. ولى مثل این که توجه نداشته باشند هیچ گونه اقدامى نمى نمایند.

على بن عبیدالله از نوادگان امیر المؤمنین علیه السلام در مدینه است. مى گوید خیلى دوست داشتم خدمت امام رضا علیه السلام برسم. لیکن از ابهت حضرت جرأت نمى کردم تا روزى حضرت بیمار شدند. یکى از دوستان گفت اگر مى خواهى به ملاقات آقا نایل شوى، اکنون وقتش فرا رسیده است. با هم به ملاقات امام رفتیم. آنگاه روزى على بن عبیدالله بیمار مى شوند، على بن موسى علیهما السلام به ملاقات و ملاقات وى مى آید. حضرت در کنار اتاق نشسته از وى تفقد مى کند. همسر ایشان به نام ام سلمه جاى نشستن امام را از پشت پرده نشان مى کند. هنگامى که حضرت بیرون مى فرایند، ام سلمه آمده جاى امام رضا علیه السلام را مى بوسد و خود را متبرک مى کند. خبر این حادثه را به امام رضا علیه السلام مى دهند. حضرت در حق این خانواده مى فرماید: على بن عبیدالله و همسرش و فرزندش از اهل بهشت هستند، زیرا که دوستدار اهل بیت پیامبر صلى الله علیه و آله و سلم یعنى على و فاطمه اند که خداوند در معرفى ایشان فرمود همانند دیگران نیستند،

ان ولد علی و فاطمه علیهما السلام اذا عرفهم الله لم یکونوا کالناس

اینها نمونه هایى از یاران و علاقه مندان على بن موسى علیهما السلام مى باشند که از صمیم قلب به حضرت عشق مى ورزند و در اندیشه و رفتار کوشش دارند همانند حضرت باشند.