معمای پیچیده علیرضا بیرانوند - شهر سرگرمی

آرزوی بربادرفته

بیرانوند دروازه بان پرسپولیس بود که با پیشنهاد هایی از چند کشور روبرو شد. او از بین پیشنهاد هایی که داشت باشگاه آنتورپ در لیگ بلژیک را انتخاب کرد و چمدان ها را به مقصد این کشور بست. قبل از رفتن، بیرانوند ستاره بی چون و چرای پرسپولیس در ایران و یکی از دو دروازه بان برتر آسیا بود. او با همین پشتوانه، امیدوار بود که به زودی پله های ترقی را طی کند و به لیگی معتبرتر در فوتبال اروپا برسد. خودش آن قدر روحیه اش بالا بود که می گفت فقط شش ماه در این باشگاه می ماند و بعد، قطعا راهی تیم معتبرتری می گردد. علیرضا امیدوار بود آن قدر در ترکیب آنتورپ بدرخشد که در شش ماه بقیه تیم ها برایش سرودست بشنمایند. بااین حال زمانه آن طور که این دروازه بان ایرانی تصور می کرد بر وفق مرادش نچرخید؛ یکی، دو بار به دلیل تأخیر در صدور ویزا و بعد هم شرایط خاص کرونایی سفرش به بلژیک به تأخیر افتاد.

در این میان، ناراحتی و جدل اقتصادی با باشگاه پرسپولیس هم مزید بر علت شد تا چندان با فراغ بال، راهی آنتورپ نگردد. امروز و فردا کردن های علیرضا برای رفتن به آنتورپ، حوصله سرمربی وقت این باشگاه را سر برد و آن ها دروازه بان جوان و 25 ساله دیگری را به خدمت گرفتند. این اتفاق در شرایطی رخ داد که قبل از سفر بیرانوند به بلژیک، وعده داده بودند این دروازه بان ایرانی شماره یک تیم است. علیرضا که به بلژیک رسید فهمید درباره آرزو های فوتبالی اش زود قضاوت نموده و به این سادگی ها قرار نیست در ترکیب قرار بگیرد. او بازی هفته نخست را به دلیل نرسیدن به موقع به تمرینات از دست داد، اما بقیه هفته ها را هم روی نیمکت نشست تا بفهمد کار برایش از چیزی که فکر می کرد سخت تر است.

نیمکت نشینی در آنتورپ

شاید یکی از دلایلی که علیرضا، آنتورپ را انتخاب کرد این بود که تیمی کم نام و نشان است و می تواند با فیکس بازی کردن در ترکیب این تیم، چشم باشگاه های عظیم اروپا را بگیرد. با وجود این، برخلاف وعده ای که خودش داده بود که در شش ماه نگاه ها را متوجه خودش می نماید، نزدیک به شش ماه طول کشید تا به او در لیگ بلژیک بازی برسد! بیرانوند، در هفته شانزدهم برای اولین بار در ترکیب آنتورپ در لیگ نهاده شد. در 15 هفته قبلی، او بازی هفته اول را از دست داد و سه هفته هشتم، نهم و دهم را هم به دلیل مصدومیت در فهرست نهایی بازیکنان آنتورپ نبود. 11 ملاقات دیگر هم نیمکت نشین محض بود و یک دقیقه هم فرصت بازی به دست نیاورد.

در هفته شانزدهم که به میدان رفت، مربی وقت آنتورپ اعتقاد داشت گل های بدی مقابل بروژ خورده و دوباره به نیمکت فرستاده شد. رفتن آن مربی در کنار مصدومیت ژان بوتز، رقیب بیرانوند درون دروازه، باعث شد علیرضا دوباره از هفته بیستم به ترکیب برگردد و 9 بازی را برای آنتورپ به میدان برود. در این مدت سینوسی عمل کرد و آنتورپی ها را وادار کرد تا یک دروازه بان دیگر بخرند و تا زمان بازگشت بوتز حداقل نگران خط دروازه نباشد! هرچند مصدومیت بیرانوند در آخرین ملاقات هم مزید بر علت شد تا امید کادر فنی جدید نسبت به علیرضا کم و کمتر گردد.

سکونشینی

شرایط برای علیرضا بیرانوند دقیقا از ملاقات برابر سنت ترویدن که فقط 35 دقیقه دوام آورد تا به الان بغرنج و بحرانی است. قریب به سه ماه است که بیرانوند در بلژیک بازی ننموده و از همه بدتر اینکه در فهرست نهایی بازیکنان آنتورپ هم جا نداشته و روی سکو نشسته است! او از هفته بیست و هشتم تا خاتمه هفته سی و چهارم، یعنی تا خاتمه زمان بازی های مرسوم لیگ، روی سکو نشسته است! به طور دقیق تر، شش بازی آخر آنتورپ در ملاقات های مرسوم لیگ را علیرضا از سکو دنبال نموده است.

با خاتمه یافتن بازی های لیگ، رقابت برای رسیدن به لیگ قهرمانان بین چهار تیم بالای جدول به صورت دوره ای ادامه یافته و در سه بازی اخیری که آنتورپ در این مرحله به میدان رفته، علیرضا دوتایش را روی سکو نشسته و یکی را به دلیل غایب بودن دروازه بانی که به اسم دروازه بان سوم خریداری شده، روی نیمکت نشسته است! به طور معین، بیرانوند در 9 بازی اخیر آنتورپ، هشت بازی را از روی سکو دنبال نموده و فقط یکی را روی نیمکت نشسته است.

حضور در اروپا؟

حالا با این کارنامه باید به معمای علیرضا بیرانوند برگشت؛ او قرار است برای آینده اش چه تصمیمی بگیرد؟ دروازه بانی که روزگاری یکی از بهترین های آسیا بود، حالا کارش در باشگاه نه چندان مطرحی مثل آنتورپ به سکونشینی کشیده است. آیا علیرضا قرار است در فوتبال اروپا بماند؟ با کارنامه ای که این فصل از خودش در آنتورپ به جا گذاشته، تیمی مطرح تر از آنتورپ، احتمالا به سراغش نخواهد آمد.

شرایط آنتورپ هم با سرمربی جدید خوب بوده و بعید است تغییراتی در کادر فنی رخ دهد؛ این به آن معنی است که اگر کادر فنی کنونی پابرجا بماند، ذهنیت چندان مساعدی نسبت به علیرضا ندارند و او دوباره روی نیمکت خواهد نشست. حالا او می تواند چند انتخاب داشته باشد: نیمکت نشینی در آنتورپ یا احتمالا پذیرفتن پیشنهادی بدتر از آنتورپ و جنگیدن دوباره برای رسیدن به ترکیب اصلی. هرچند این مورد دوم با توجه به تعداد بازی اندکی که علیرضا برای آنتورپ انجام داده بعید است به راحتی قابل تحقق باشد.

بازگشت به ایران؟

این هم برای خودش فرضیه ای است؛ اگر قرار باشد علیرضا در جست وجوی غرور ازدست رفته اش باشد، باید انتخاب های دشواری کند. یکی از این انتخاب ها می تواند بازگشت به لیگ ایران باشد. بااین حال آیا او قرار است در تیمی به غیر از پرسپولیس بازی کند؟

با وجود آنکه گرایش های بیرانوند در دوران جوانی به تیم آبی پوش تهران بوده، ولی بعید به نظر می رسد به تیمی غیر از پرسپولیس فکر کند؛ اما مشکل اینجاست که او همین حالا با این باشگاه بر سر مسائل اقتصادی اختلاف نظر دارد و از طرفی پرسپولیس هم دروازه بان تقریبا خوبی مثل حامد لک دارد. از این گذشته آیا پرسپولیس توانایی پرداخت دستمزد بیرانوند را خواهد داشت؟

اگر علیرضا حرفه ای فکر کند و فقط به پرسپولیس فکر نکند چه؟ شاید برایش چند گزینه در دسترس باشد: سپاهان و گل گهر. پیغام احتیاجمند شاید سال جاری به یکی از پیشنهاد های خارجی اش پاسخ بدهد و برود. اگر هم نه که تیم متمول گل گهر می تواند هزینه های بیرانوند را بپردازد. بااین حال آیا حضور در تیمی مثل گل گهر، علیرضا را همان بیرانوند سرشناس نگه می دارد؟

تیم ملی و جام جهانی

خطری که در این میان، خود علیرضا و صدالبته فوتبال ایران را تهدید می نماید، رسیدن به سال جام جهانی است. با توجه به کارنامه ای که بیرو داشته، بعید است این روز ها به راحتی دروازه تیم ملی را از دست بدهد، ولی اگر قرار باشد در سال منتهی به جام جهانی بازی نکند و نیمکت نشین گردد، آیا باز هم در ترکیب اصلی تیم ملی قرار می گیرد؟ بعید است. پس او با وجود چند دروازه بان آماده ای که جایگاهش را تهدید می نمایند، مجبور است معمای شکل گرفته درباره آینده اش را حل نماید. علیرضا احتیاج به بازی کردن در ترکیب اصلی دارد و خودش این را بیش از هرکس دیگری می داند.