زنان قرن هنر، ادبیات و رسانه امریکا - شهر سرگرمی

مایا آنجلو (2014-1928)

نویسنده، فعال حقوق مدنی

مایا آنجلو یکی از شاخص ترین نویسندگان، شاعران و مقاله نویسان تمامی دوران است. در سال 1969 سال ها پیش از آنکه جنبش من-هم مسائل مربوط به تعرض ها و تجاوزات جنسی را به مکالمات روزمره بکشاند ، آنجلو در کتاب خاطرات خود من می دانم چرا پرنده در قفس می خواند درباره تجربیات آسیب زای کودکی اش نوشت. او که یک فعال پرشور حقوق مدنی بود در سال 2011 نشان افتخار آزادی رئیس جمهوری را از باراک اوباما دریافت کرد. سال ها پیش از آن در سال 1985 آنجلو مدال ملی هنر را نیز دریافت کرده بود.

خولیا آلوارز (1950)

نویسنده

آثار خولیا آلوارز نویسنده، شاعر و مقاله نویس فرهنگ ها را به هم پیوند می زند و اطلاعات هویتی او و تجربیاتش به عنوان یک امریکایی دومینیکن تبار را ترسیم می کند. او که بیشتر با رمان های چگونه دختران گارسیا لهجه خود را از دست دادند و در زمانه پروانه ها شناخته می شود جوایز زیادی کسب کرده که از میان آنها می توان به جایزه پورا بلپره و جوایز امریکایی برای داستان های بچه ها، جایزه میراث اسپانیایی در ادبیات و جایزه اسکات فیتزجرالد برای دستاوردهای برجسته در ادبیات امریکا اشاره کرد. آلوارز در سال 2014 مدال منی هنر را دریافت کرد.

دنیس اسکات براون (1931)

معمار

دنیس اسکات براون، معمار و برنامه ریز شهری در زامبیا، کشوری در شرق افریقا، متولد و در حومه یوهانسبرگ بزرگ شد و حالا در فیلادلفیا زندگی می کند. او مشاور پروژه بزرگ مرکز تجارت جهانی نیویورک و پنز لندینگ در فیلادلفیا بود. در سال 1989 اسکات براون مقاله معروف اتاق بالا؟ تبعیض جنسیتی و سیستم ستاره در معماری را منتشر کرد که روایت تلاش او برای برابر شناخته شدن با مردان در حرفه اش است. از آن زمان او به عنوان مدافع زنان در معماری شناخته شده و از تبعیض های جاری در این حرفه انتقاد کرده است.

لورین هنزبری (1965-1930)

نمایش نامه نویس

لورین هنزبری، نوه یک برده آزاد شده در 29 سالگی جوان ترین امریکایی و اولین نمایش نامه نویس سیاه پوست بود که توانست به جایزه حلقه منتقدین نیویورک دست یابد. برجسته ترین اثر او کشمشی در آفتاب حول محور خانواده سیاه پوست زحمتکشی در شیکاگو می چرخد. نمایش او اولین نمایش نامه ای بود که توسط یک زن افریقایی-امریکایی در برادوی تولید شد.

زورا نیل هرستون (1960-1891)

رمان نویس، انسان شناس

زورا نیل هرستون نویسنده ای که آثارش به تاریخ اعتبار بخشید در خانواده ای که پیش تر برده بودند چشم به جهان گشود اما در نخستین شهرستان ثبت شده سیاهان در فلوریدا بزرگ شد. علاقه او به هنر از تجربیاتش به عنوان یک زن سیاه پوست و مشارکت خانواده اش در سیاست شکل گرفت. او لااقل چهار رمان، 10 نمایش نامه و بیش از 50 داستان کوتاه، مقاله و شعر نوشت و همچنین تحقیقات قوم نگاری در مورد زندگی روزمره سیاهان داشت. شناخته شده ترین کتاب او چشمان شان خدا را تماشا می کرد است.

یونیس جانسون (2010-1916)

بنیان گذار مجله آبنوس

یونیس جانسون، بنیان گذار مجله آبنوس و نام گذار آن در آلاباما به جهان آمد. او در سال 1961 آغاز به ارائه نمایشگاه مُد آبنوس کرد که یک نمایش مُد مسافرتی بود و در وهله اول برای مخاطبان سیاه پوست ایجاد شد و توانست میلیون ها دلار برای تامین هزینه تحصیل دانش آموزان سیاه پوست جمع آوری کند. او همچنین در سال 1974 یک نمایشگاه آرایشی مُد راه اندازی کرد که یک خط تولید لوازم آرایش مخصوص رنگین پوستان بود. این خط تولید امروز همچنان فعال است و زمانی بزرگ ترین شرکت آرایشی بهداشتی متعلق به یک سیاه پوست در جهان به شمار می آمد.

اِدنا لِویس (2006-1916)

آشپز، نویسنده

ادنا لویس، مادربزرگ غذای جنوبی بدون شک معین کننده ترین چهره در آشپزی منطقه ای امریکاست. لویس در فریتاون ایالت ویرجینیا و خانواده ای که پیش تر برده بودند به جهان آمده و اغلب او را پیشگام استفاده از مواد اولیه تازه و فصلی در آشپزی خانگی می دانند. او با چهار کتاب آشپزی، از غذاهای سیاه پوستان جنوب به عنوان پایه و اساس غذاهای امریکایی حمایت کرد. او سرآشپز کافه نیکلسون معروف در نیویورک سیتی بود اما زمان زیادی از سال های آخر عمر خود را در جنوب زندگی کرد.

تونی موریسون (2019-1931)

نویسنده

تونی موریسون اولین زن سیاه پوست است که پیروز شد جایزه نوبل ادبیات را به دست آورد. او نویسنده 11 رمان ازجمله رمان تحسین شده سرود سلیمان و محبوب بود که در سال 1988 برنده جایزه پولیتزر شد. هیات بررسی جایزه نوبل در سال 1993 موریسون را زنی توصیف کرد که در رمان هایی با معینه نیروی خیال و مفاهیم شاعرانه، به نمود طبیعیِ واقعیت امریکایی زندگی می بخشد. او درباره پیوندهای خانواده، اجتماع و نژاد می نوشت و توصیفات عمیقا پرمعنایی از سیاه پوستان امریکا ارائه می داد. در سال 2012 تونی موریسون مدال آزادی ریاست جمهوری را دریافت کرد.

جورجیا اوکیف (1986-1887)

نقاش، پیشگام مدرنیسم امریکایی

جورجیا اوکیف که بیشتر به خاطر سهم خود در مدرنیسم معروف است در مزرعه ای در نزدیکی شهر سان پریری ایالت ویسکانسین به جهان آمد. اوکیف در اواسط دهه 1920 به خاطر نقاشی هایش از آسمان خراش های نیویورک شناخته شد. او همچنین نقاشی هایی از گل ها از نمای نزدیک و در مقیاس بزرگ می کشید. او اولین زنی است که نمایشگاه مروری بر آثار گذشته اش در موزه هنرهای مدرن برگزار گشت و در سال 1977 مدال آزادی رئیس جمهوری را دریافت کرد. همچنین در سال 1985 مدال ملی هنر نیز به اوکیف اهدا شد.

ایمی تن (1952)

نویسنده

داستان ها و رمان های پرفروش ایمی تن ازجمله باشگاه جوی لاک و همسرِ خدای آشپزخانه درگیری های چینی-امریکایی ها با جریان اصلی جامعه را نشان می دهد. او که در اوکلند کالیفرنیا به جهان آمد کار خود را به عنوان یک متخصص توسعه زبان آغاز کرد و بعد از 30 سالگی به داستان نویسی روی آورد و دریچه ای به سوی تجربیات چینی-امریکایی ها، به ویژه تکاپوهای میان مادران و دختران گشود. طی چهار دهه گذشته نوشته های او به 35 زبان ترجمه شده و مورد اقتباس های سینمایی و تئاتری قرار گرفته است.

آیدا بی. ولز (1931-1862)

روزنامه نگار، فعال حقوق بشر

آیدا بی. ولز که در برده داری به جهان آمد به یک معلم، روزنامه نگار تحقیقاتی و رهبر جنبش حقوق مدنی تبدیل شد. در اواخر قرن 19 و اوایل قرن بیستم ولز به یک مدافع صریح اللهجه علیه خشونت، نژادپرستی و تبعیض جنسی تبدیل شد. او به تاسیس انجمن ملی زنان رنگین پوست کمک کرد و در آگاهی بخشی به کشتار مردان سیاه پوست نقش به سزایی داشت. در سال 1892 پس از آنکه جمعیتی خشمگین ساختمان روزنامه اش را آتش زدند به شیکاگو نقل مکان کرد. در آنجا ولز به فعالیت های خود ادامه داد و کار با رهبران ملی حقوق مدنی را آغاز کرد.

اُپرا وینفری (1954)

شخصیت رسانه ای

اپرا وینفری مجری میلیاردر رسانه ای یکی از مشهورترین، بانفوذترین و ثروتمندترین زنان جهان است. او شبکه تلویزیونی، مجله و شرکت تولیدی خود را اداره می کند. وینفری با کسب 16 جایزه اِمی میزبان برترین برنامه های گفت وگوی تلویزیونی تاریخ بود. او همچنین به عنوان بازیگر نامزد دریافت جایزه اسکار شد. در سال 2007 اپرا وینفری مدرسه ای برای دختران محروم و فقیر در افریقای جنوبی افتتاح کرد. او در سال 2013 مدال آزادی رئیس جمهور را دریافت کرد و در سال 2018 پیروز به دریافت جایزه گلدن گلوب سیسیل بی. دمیل شد.