تاثیر تمرینات هوازی و مصرف گردو بر دیابت - شهر سرگرمی

به گزارش خبرنگاران، نسفاتین-1 ماده ای است که از بافت چربی ترشح شده و در سازوکار تنظیم عملکرد انسولین و متابولیسم گلوکز شرکت دارد. محققان در پژوهشی با عنوان تاثیر تمرین هوازی و مصرف گردو بر نسفاتین-1 و شاخص مقاومت انسولینی زنان دیابتی نوع دو این موضوع را آنالیز نموده اند.

در این پژوهش که توسط زهرا شفیع پور، عبدالرسول دانشجو و معصومه حسینی از گروه تربیت بدنی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شرق صورت گرفته آمده است: دیابت ملیتوس یک اختلال متابولیک شایع و گسترده در جهان است که با شیوع چاقی و کم تحرکی ارتباط داشته و با افزایش قند خون، ترشح ناکافی و یا اختلال عملکرد انسولین همراه است. بیماران دیابتی نوع دو نسبت به انسولین مقاوم هستند و انسولین کافی برای غلبه بر این مقاومت فراوری نمی نمایند.

در بخش دیگری از این مقاله آمده: تمرینات بدنی منظم به وسیله افزایش حساسیت انسولینی و لیپو پرتئین پرچگال و کاهش تری گلیسیرید و لیپو پروتئین های کم چگال، به بهبود متابولیسم و گلوکز و لیپید منجر می گردد.

براساس اطلاعات این پژوهش، این پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون در درمانگاه دیابت بیمارستان حضرت علی ابن ابی طالب شهر قم انجام شد. 40 بیمار دیابتی پس از امضای رضایت نامه کتبی وارد پروتکل تحقیق شدند. معیار ورود به تحقیق شامل خانم های 50-40 ساله مبتلا به دیابت نوع دو با نمایه توده بدن 35-30، نداشتن بیماری های جانبی، عدم مصرف دخانیات، الکل مکمل، نداشتن اختلالات قاعدگی و نبود مشکل در اندام تحتانی همچنین نداشتن تمرین ورزشی منظم از شش ماه قبل بود.

آزمودنی ها به طور تصادفی در چهار گروه تمرین، مصرف گردو، تمرین + مصرف گردو و کنترل قرار گرفتند. (هر گروه 10 نفر)

در این مقاله آمده است پروتکل تمرین برای مدت هشت هفته و سه جلسه در هفته انجام شد. هر جلسه شامل ده دقیقه گرم کردن (دویدن بر روی نوار گردان با شدت 50 درصد ضربان قلب بیشینه)، تمرین هوازی(اصلی) و 10 دقیقه سرد کردن(پنج دقیقه نرم دویدن و راه رفتن - پنج دقیقه حرکات کششی) بود. برنامه تمرین هوازی شامل دویدن بر روی نوار گردان با 65 درصد ضربان قلب بیشینه به مدت 16 دقیقه در هفته اول بود که به 30 دقیقه با 80 درصد ضربان قلب بیشینه در هفته هشتم رسید. هر هفته پنج درصد به شدت تمرین و دو دقیقه به مدت تمرین افزوده شد.

در بخشی از این مقاله همچنین آمده است پس از آنالیز رژیم غذایی آزمودنی ها، معین شد کلیه گروه ها از رژیم غذایی طبیعی استفاده می کردند. در گروه های مصرف گردو، مقدار 27-25 گرم گردو، جایگزین 3/1 کل چربی مصرفی شد.

نویسندگان این مقاله معتقدند نتایج پژوهش حاضر نشان داد هشت هفته تمرین هوازی و مصرف گردو تاثیر معناداری بر افزایش نسفاتین -1 زنان چاق مبتلا به دیابت نوع دو داشت. در تحقیق حاضر، در گروه های تمرین و تمرین+ گردو، متغیرهای وزن و BMI کاهش یافت. با توجه به این نتایج، سطوح نسفاتین-1 همراه با کاهش وزن و BMI تغییر می یابد.

شفیع پور و همکارانش می گویند: نتیجه دیگر تحقیق حاضر نشان داد که در گروه های تمرین و تمرین+ گردو، مقادیر گلوکز، انسولین و مقاومت به انسولین در مقایسه با دو گروه دیگر کاهش معناداری یافت. بهبود عملکرد انسولین در سیستم انتقال گلوکز به عضلات اسکلتی، کاهش فعالیت هورمون های مرتبط با فراوری گلوکز کبدی، بهبود جریان خون در عضلات اسکلتی و حفظ شرایط طبیعی چربی خون از سازگاری های ناشی از تمرینات ورزشی است.

در بخش دیگری از این مقاله آمده است مصرف گردو با این مقدار بر سطح گلوکز خون، شاخص مقاومت به انسولین و نسفاتین-1 زنان دیابتی نوع دو تأثیر معناداری نداشت. پیشنهاد می گردد برای بهره برداری مؤثر، گردو با دوز بالاتری مصرف گردد.

این پژوهش در ششمین شماره دوره هجدهم مجله دیابت و متابولیسم ایران منتشر شده است.