کشف جنبه متفاوتی از نقش تلومرها در پژوهش های ضد پیری - شهر سرگرمی

به گزارش خبرنگاران و به نقل از نیواطلس، پیری بر همه افراد تاثیر می گذارد؛ بنابراین به سادگی می توان درک کرد که چرا توجه علمی بر بررسی آن متمرکز شده است. دانشمندان کانادایی دریافته اند که تلومرها(Telomeres)، نقش متفاوتی نسبت به آنچه پیشتر تصور می شد، در پیری سلولی بر عهده دارند.

یکی از نکات اصلی مورد توجه در زیست شناسی ضد پیری، تلومرها هستند. تلومرها، بخش هایی از DNA هستند که در انتهای کروموزوم ها، کلاهک هایی را تشکیل می دهند و از اطلاعات ژنتیکی مهم در برابر آسیب های ناشی از تقسیم سلولی محافظت می کنند اما با هر تقسیم سلولی، بخشی از تلومر فرسایش می یابد و زمانی که خیلی کوتاه می شود، به توقف کامل تقسیم سلولی می انجامد و به یک حالت خفته به نام پیری وارد می شود. انباشته شدن این سلول های پیر، به بروز طیف وسیعی از نشانه هایی مانند ضعف و بیماری های مرتبط با افزایش سن منجر می شود که ما آنها را با پیری مرتبط می دانیم.

مفهوم این مدل این است که تلومرها، نقش محافظتی پیشگیرانه ای را بر عهده دارند. آنها به سلول ها سیگنال می دهند تا به محض فرسودگی یک تلومر، تقسیم را متوقف کنند اما شواهدی وجود دارد که نشان می دهد تقسیم سلولی می تواند با پنج تلومر ناکارآمد ادامه یابد.

پژوهشگران دانشگاه مونترآل(UdeM) کانادا در این پروژه تازه، آن چه را که در حال وقوع است، بررسی کردند. آنها در آزمایشگاه، پیری سلولی را در گروهی از سلول ها ایجاد کردند و همه تلومرهای آنها را به ناکارآمدی واداشتند. سپس آنچه را که در هر سلول رخ می دهد، از نزدیک تماشا کردند.

پژوهشگران دریافتند که به نظر نمی رسد تلومرها، تقسیم سلولی را از پیش متوقف کنند تا از آسیب به ژنوم جلوگیری شود. آنها متوجه شدند که تجمع این آسیب DNA، همان چیزی است که به پیری منجر می شود.

فرانسیس رودیر(Francis Rodier)، از پژوهشگران این پروژه گفت: غافلگیرکننده ترین موضوع این است که سلول ها پیش از وارد شدن به دوران پیری، برای آخرین بار تقسیم می شوند. در واقع، تقسیم سلولی ناشی از اختلال عملکرد تلومر آنقدر ناپایدار است که به ایجاد نقص های ژنتیکی منجر می شود. برخلاف آنچه تصور می شد، سلول های پیر دارای ژنوم غیرطبیعی هستند. این همان چیزی است که ما در پژوهش خود نشان می دهیم.

شاید این پژوهش، انحراف از مدل های کنونی به شمار برود اما در اصل، فقط وسیله ای متفاوت برای رسیدن به هدف مشابه است. طول تلومرها هنوز با پیری مرتبط است و یافتن راه هایی برای ترمیم آن ها، علاوه بر پاکسازی یا جوان سازی سلول های پیر می تواند درمان های تازهی را برای پیری به همراه داشته باشد.

این پژوهش، در مجله Nucleic Acids Research به چاپ رسید.