عجیب ترین سوپ دنیا؛ ترکیبی از استخوان مردگان قبیله و موز! - شهر سرگرمی

خبرنگاران - یانومامی ها بزرگ ترین قبیله نسبتا منزوی در آمریکای جنوبی هستند. آنها در جنگل های بارانی و کوهستان های شمال برزیل و جنوب ونزوئلا زندگی می نمایند.

همچون بیشتر قبایل قاره آمریکا، یانومامی ها احتمالا حدود 15 هزار سال پیش به وسیله تنگه برینگ بین آسیا و آمریکا مهاجرت نموده و به آرامی به آمریکای جنوبی راه یافتند. امروزه کل جمعیت آنها حدود 38 هزار نفر است.

یانومامی ها برای نخستین بار در دهه 1940 و زمانی که دولت برزیل تیم هایی را برای معین مرز با ونزوئلا اعزام کرد، با افراد دیگر در تماس مداوم قرار گرفتند.

گروه های خدمات محافظت از سرخ پوستان و مبلغان مذهبی خیلی زود در آنجا مستقر شدند. این هجوم افراد تازه به نخستین همه گیری سرخک و آنفلوآنزا منجر شد که در آن بسیاری از یانومامی ها جان خود را از دست دادند.

دولت برزیل در اوایل دهه 1970 تصمیم گرفت تا جاده ای را در آمازون و در امتداد مرز شمالی احداث کند. بدون هیچ هشدار قبلی ماشین آلات راهسازی به سمت جامعه Opiktheri حرکت نموده و مردم دو دهکده به واسطه بیماری هایی که مصونیتی در برابر آنها نداشتند، جان خود را از دست دادند.

یانومامی ها همچنان از آثار مخرب و پایدار این جاده که از مستعمره نشینان، بیماری ها و الکل ناشی می شوند، رنج می برند. امروزه، دامداران و مستعمره نشینان از این جاده به اسم یک نقطه دسترسی برای تهاجم و جنگل زدایی قسمت هایی که یونامامی ها در آنها ساکن هستند، استفاده می نمایند.

روش زندگی

یانومامی ها در خانه های بزرگ، دایره ای، اشتراکی زندگی می نمایند که به نام یانوس یا شابونوس شناخته می گردد. بعضی از این خانه ها می توانند تا 400 نفر را در خود جای دهند. منطقه مرکزی برای فعالیت هایی مانند برگزاری مراسم مذهبی، جشن ها و بازی ها استفاده می گردد.

هر خانواده دارای آتشدان خود است که برای آماده کردن غذا و پخت و پز در طول روز استفاده می گردد. هنگام شب، تختخواب ها نزدیک به آتش قرار می گیرند تا افراد را گرم نگه دارد.

یانومامی ها به برابری بین افراد اعتقادی قوی دارند. هر جامعه مستقل از دیگران و فاقد رئیس است. تصمیمات در جوامع یانومامی به صورت گروهی گرفته می گردد که اغلب پس از بحث های طولانی بین افراد این کار انجام می گردد.

همچون بیشتر قبایل آمازون، وظایف بین مردان و زنان یانومامی تقسیم می گردد. مردان به شکار حیواناتی مانند گراز، گوزن و میمون می فرایند و اغلب از کورار (سمی حاصل از پوست و شیرۀ گیاهان و درختان گوناگون) برای مسموم کردن شکار خود استفاده می نمایند.

فرد شکارچی هرگز گوشت شکار خود را نمی خورند. در عوض، آن را بین دوستان و خانواده تقسیم می نماید. در مقابل، یک شکارچی دیگر به وی گوشت خواهد داد.

زنان یانومامی اغلب به باغبانی و کشاورزی می پردازند و حدود 60 محصول که سهمی تقریبا 80 درصدی از غذای آنها را دارد، پرورش می دهند. بعلاوه، آنها مغزهای خوراکی، نرمتنان صدف دار و لارو حشرات را جمع می نمایند. عسل وحشی هم برای یانومامی ها بسیار باارزش است.

هم مردان و هم زنان ماهیگیری می نمایند و تیمبو یا سم ماهی در ماهیگیری استفاده می گردد.

یانومامی ها از دانش گیاه شناسی عظیمی برخوردار هستند و از حدود 500 گیاه برای موارد مختلف از جمله غذا، دارو، ساخت خانه و مصنوعات دیگر استفاده می نمایند.

شمنیسم و جشن ها

دنیای ارواح بخش اساسی از زندگی یانومامی است. هر موجود، سنگ، درخت و کوهی دارای یک روح است. گاهی اوقات، اینها بدخواه هستند، به یانومامی حمله می نمایند و اعتقاد بر این است که موجب بیماری می شوند.

شمن ها با استشاق یک ماده توهم زا به نام یاکوآنا می توانند این ارواح را کنترل می نمایند. طی خلسه خود، شمن ها با ارواح دیدار می نمایند.

از آنجایی که شکار و برداشت محصولات کشاورزی کمتر از چهار ساعت در روز از یانومامی ها زمان می گیرد، آنها زمان زیادی برای فعالیت های تفریحی و اجتماعی دارند.

دیدار های بین جامعه به طور مکرر صورت می گیرند. مراسم هایی به مناسبت های مختلف مانند برداشت میوه از درخت و ریهو (Reahu) - نوعی مراسم ترحیم به یاد درگذشتگان - برگزار می شوند.

اندوکانیبالیسم قبیله یانومامی

در فرهنگ یانومامی، مرگ چیزی نیست که به اسم یک پدیده طبیعی در نظر گرفته گردد، در عوض، آنها معتقدند که مرگ از ارواح شیطانی یا حملات غیر مادی دشمنان آنها ناشی می گردد. پس از مرگ یک یانومامی، مراسمی برگزار می گردد که در آن کل جامعه غذای آماده شده با خاکستر استخوان های متوفی را مصرف می نمایند. یانومامی ها باور دارند تنها از این طریق روح متوفی به آرامش می رسد.

پس از مرگ یکی از اعضای قبیله یانومامی، مراسمی ویژه برای سوزاندن وی انجام می گردد و جسد که در برگ درختان پیچیده شده است دور از محل زندگی افراد در جنگل قرار داده می گردد. جسد برای 30 تا 45 روز در این شرایط باقی می ماند تا تجزیه گردد. سپس استخوان های جسد خارج شده و سوزانده می گردد. در نهایت، خاکستر استخوان ها همراه با موز برای تهیه یک سوپ استفاده می گردد که به وسیله زنان خانواده فرد متوفی آماده می گردد. کل افراد جامعه از این سوپ می خورند.

یانومامی ها بر این باورند که این مراسم به زنده نگه داشتن روح متوفی برای چندین نسل یاری می نماید و قدرت بی نظیری به یانومامی های زنده می بخشد.

اگر یکی از اعضای قبایل دشمن متوفی را کشته باشد، آنها ممکن است خاکستر استخوان ها را تا زمانی که انتقام مرگ وی را بگیرند، نگه دارند. آنها تا زمانی که متوفی بتواند مسیری آرامش بخش به دنیای ارواح داشته باشد، این سوپ را آماده نمی نمایند. در شب برنامه ریزی شده برای حمله و گرفتن انتقام، فقط زنان از این سوپ می خورند.

--

شغل عجیب زنان یک جزیره در کره جنوبی

مرد اندونزیایی با پلوپز ازدواج کرد! (+عکس)

قیمت جیرجیرک در این کشور از طلا بیشتر است